BİZ DEĞERLİYDİK…
Ergenliğin olmadığı daha henüz teşhis edilmediği devirde geçti gençliğim. Benim çocukluk yıllarımda anne- baba değerli, büyükler saygındı. Aile büyüklerinin yanında çocuk sevilmez, konuşma hakkımız haddince gerektiğinde verilirdi. O devirde çocuklar anne babadan izin alırlar, büyükleri kırmaktan korkarlardı. Annem yolda yürürken genç ihtiyar ayırt etmeksizin insanların önünden yol keser gibi müsadesiz geçilmez diye tembih ederdi. Hiç unutmuyorum ablam gelin olmadan önce teyzemler misafirimizdi ve ablama nasihat ediyorlardı; “aman eşine kötü kelam etme suratını asma yemeğine, temizliğine dikkat et “ diye.
Gelişim, üretim, çağındayız her iş için makineler ve kolay yöntemler icatlar bulunurken insan ilişkileri için bir gelişmeden ziyade gerileme söz konusu. Acaba diyorum ergenlik tanısı ile mi kaybettik gençliğimizi? Yoksa, değer verelim derken fazlası ile değer verip biz mi yitirdik değerlerimizi?
(Derya Özdeğer)