Kaybettiğim mevzilerde ise değişen, yenilenen tek bir şeyde yok. Eklentilerimde mi bir yanlışlık var yoksa. Tarzın böyle olma özelliği süreklilik gösteriyor.
Şimdi: eleştirilen yapının sürekli kazanması normal değil ? öyle ise bu tersliğin masaya yatırılması gerekiyor. Peşinden gidilen fikrin kazançlı çıkması için yapılan çalışmada öğe insan ise, ona verilen değerde bir terslik var. Değişkenlik gösterenin yalnızlaştırılması mı gerekiyor. Öncülük yapanın sıkıntıya düştüğünü görerek zevk almanın doğru olmadığını.
Kazanımın kaybedilenden daha değerli olduğunu artık biliyorum. Başarmak için toplumun ihtiyacı ortak akıl ve sorumluluğun paylaşılması gerekiyor.
Süleyman AYDIN