İşte yine bir ayı geçirdim, mutâda dayalı olarak.
Zaruretten uzak pâk ve faziletli dostların yanındayım Budapeşte'de.
İttifaka dayalı, serzenişten uzak çalışmalarımızla beraber,
Sabahları erken vakit evden çıkıveriyorum.
Dünden kalan işleri tamamlamak ve yenilerini üzerine eklemek üzere,
İşim ve evim; her şeyin merkezi demek.
Selametin yolu benim için bu olsa gerek!
Akşam karardı mı, işte o zaman;
Günün diğer yüzü ortaya çıkar.
Tuna Nehri ayrı bir hayat verir ruhuma,
Her gün bir kaç kez geçerim Peşte'den Buda'ya.
Mutluluk verir, Buda'da Gül Baba ve Gül Tepesi.
Lisan-i hâl ile dost mu olur bilmem.
Ancak gençleri, sevgilileri hep görürüm Gül Baba'nın yanında.
Sığınmışlardır hemen bitişiğine,
Genç bir çift ayrılırken , yeni bir çift yerini doldurmaktadır.
Hâll diliyle zaten dilemektedirler zaten gülgûn ile.
Muhakkak vardır bir iksiri.
Şeb-i aşkı bilmezler ki sagarlarını getirsinler.
Budapeşte nâle ve efgân eylese kime sesini duyurur?
Zanneder misin Peşte ve Buda lâle ve güldür?
Yakındır Tuna'nın sağında ve solunda gülgûnları görmek.
Müşahede ederim mustarip şehri, tasavvurum kadar.
Garabette görürüm bu güzel vatanın kendi hasretine.
Osman Şahbaz
03.09.2012, Budapeşte.