İnsan, var olmasından itibaren birer ikişer hep birileriyle bir aradalıklar oluşturmuştur. Ortak paylaşımların odağında bir kenetlenme halinde bulunmuş, sayı arttıkça bölünmelerin olduğu görülmüştür. Bunların hepsi, ortak yaşamın bütün bireylere eşit sirayet etmesi için gerçekleşmiştir. 

İnsanoğlu geliştikçe her şey gelişmiş, fikirler oluşmuş, bu fikirler bölünmüş ve ortak olan tek şey farklı kanallardan tekbir doğruya çıkmak olmuş. Önemli olanda burada yolların aynı yere çıkmasıdır. 
Günümüzde bunu parti algısıyla aldığımızda, bir doğruya farklı yaklaşımlarla varmaktan öte bir şey değildir. Amaç ülkeyi yönetmekse, çağdaşlaştırmaksa, güçlü kılmaksa bundan kim rahatsız olabilir ki. 

Bu müeyyideleri olan farklı bir yarıştır. Her yarış gibi kazanan ve kaybedende söz etmek bunun için geçerli değildir. Sadece kazananın olduğu, onun da millet olduğu unutulmamalıdır. Rekabet bu bayrağı en iyi taşıyabilme adına olduğunu dimağlarımıza yerleştirmemiz ve güzel günlerin hepimiz için olduğu konusunda hem fikir olmamız gerekir. 

Olay biz, siz, onları kullanarak; biz bunu yaptık siz şunu yaptınız, onlar bunları yaptılara getirmek bölücülük çağrışımlarından öte bir şey değildir. Bu çatı altında yaşayan herkesindir ülke. 

Yıllarca bunları konuşmaktan bıkmadık, hep birilerinden bahsettik ama hiç kendimizde bir şey aramadık. Demedik yada dedirttirilmedi geleceğe dair planlardan, inançlar doğrultusunda, çağdaş, sosyal, her kademesiyle güçlü bir Türkiye den söz etmek. 

Yıllardır içerisinde mücadele verdiğim camianın, belirtmiş olduğum temennilerin buluştuğu bir nokta olarak gördüm. Bunun bilinciyle gecemizi gündüzümüze kattık, gerek sosyal, aile yaşantılarımızdan tavizler verdik. Hedef belliydi BÜYÜK MİLLET, GÜÇLÜ DEVLET. 
 
Zaman ilerledikçe her şey daha güzel olacak derken, birden karabulutlar toplanmaya başladı, yola çıktığımız samimi insanların etrafını çantacı tabir ettiğim kişiler sardı. Söylemlerde, bakışlarda bir heyecan azalması baş gösterdi. Acaba ben mi yalnızlaştım? Yoksa camia mı yalnızlaştırıldı? O kadar alaca karanlıklar hâsıl oldu ki, iyi niyetimi bu sorular üzerinde korudum. Gerçeklerin yerini söylemlere bırakmak bu ülkenin geleceğini karartmaktan ibaret değildir.