Lapa lapa yağan kar,

Şehri beyaz bir örtü misali sardı.

Budapeşte destandır, Budapeşte yârdır,

Bu sevdanın ateşi, toprağa sevda yağsa da hiç sönmez.

Hasret olmaz mıyız havasına, suyuna, fırtınasına!

Çaresi var mıdır, hiç zedelenmedi sağduyum?

Kar da yağsa, fırtına da kopsa…

Ah ey zavallı ben, n’eylerim esef içinde böyle Budapeşte’de?

Lakabı yiğit, rikkat içinde fırtına gibi.

Anlar mıyım bu derdi acep?

Mülhem olan çareyi bulur muyum ben?

Hiç de nazlı değilim bu cennet vatana.

Hiç de incitmem kardeş toprağı Budapeşte’yi.

Kendimden bilirim bu vatanı.

Sevmek güzel bir şey,

Hele de sevdalıysan istikbale.

Yeni başlamadı ki bu sevda.

Kıyamazsın, eksik bıraktığın bir yâr olursa.

Belîğ efgan eşsiz sevda budur herhâlde.