Nasıl özlediğimi bir bilsen utanırsın belki bu özleme vesile olduğundan…

Öyle bir tarifi imkânsız özlem ki kelimelerle atışmama sebep oluyor…

Bir özlem ki yağmur olmuş yağıyor üzerime aralıksız ve beni güneşli bir günde sırılsıklam bırakarak…

Yokluğunla sebep olduğun üşümeme tezat olarak giydiğim giysinin dokusunda belirip üşümeme engel oluyorsun…
Baktığım yerde ortaya çıkıp göz bebeklerimdeki yansımaya dönüşüyorsun…

Yaşanan bu hasreti tarif edebilsem, tüm tariflerin anlamını yitirmesinden korkuyorum…

Dilimden dökülen kelimelerde buluyorum seni, düşüncelerime saklandığını fark ediyorum…
Kulağımda çınlayan ses oluyorsun bir anda… Gülümsememe yerleşen bir sebepsin sonra…

Duyduğum bütün sesler anlamsız kalıyor sesinin yanında; aklım sen, fikrim sen oluyorsun…

Yediğim yemeğin tadı, içtiğim kahvenin kırk yıl hatırı olmalısın sen…
Başka bir açıklamasını bulamıyorum bu durumun…

Ah bir anlatabilsem, ah bir bilsen…

Uykumun en güzel bölümü, uykusuzluğumun tatlı sebebi oluyorsun kimi zaman…

Yaşama tutunan tarafımda sen, hayata güzel bakan yönümde sen…

Orada sen, burada sen, hep sen…

Ah bir bilsen…

Elde sen, avuçta sen…

Sadece sen…

Kahraman Şeref KASAP
Journalist / Social Media Expert
instagram.com/kahramanseref/