Hayatımızın bir parçasında rastladığımız bu  insanların, küçük egolarını tatmin etme telaşlarına çoğumuz şahit olmuşuzdur. Makamların şeref kattığı bu insanların, makamları gittiğinde ne kadar şerefli olduğu, çıktığı basamaklardan inerken, belli olur(!)

Tabi ki bunda o insanların değil, etrafındaki şak şakçılarının da büyük kabahati var. Büyük makamlara gelen küçük insanların her davranışını büyük bir itaatle sorgusuz, sualsiz tasdikleyip alkış tutmakta, o tür insanların neden hala yerinde saydıklarının delidir.

Ben nice yüreği büyük insanlar bilirim, makam mevki derdinde olmadan kendi doğrularından ödün vermemiş, geçte olsa olması gerektiği yerde olmuş, İlahi adalet yerini bulmuştur.

Etrafımıza baktığımızda bunun en güncel tanığı siyasi arenadır. Tamamen egolarından sıyrılmış, bir çocuğun dahi elini öpmekten çekinmeyen bir siyasetçinin başarısı ile bir zamanlar sadece televizyondan izleyebildiğimiz siyasetçinin başarıları da buna örnektir.

     Yani demem o dur ki; kendini eksik(kompleksli) hisseden insanlar, bu eksiklerini kapatmak için büyük bir hırsla başarıya kilitlenir. Değerli Prof. Dr. Mazhar Bağlı’nın dediği gibi “Hedefi sadece başarı olan insanların ahlaki kaygıları olmaz.”  Bu insanlarda kendince hedeflediği yere geldiğinde;  geçmişinde yaşadığı bu eksikliği,  tavizsiz davranışlarla hem kendine hem de çevresindekilere ispat etmeye çalışır. Lakin bu insanların unuttukları bir şey var. Makam, mevki ve maddi olan hiç birşey kalıcı değildir. Herşey birgün elinden gittiğinde  masum  köylü bir çocuğun krala dediği gibi “  üzerinde hiç bir şey olmadığını”  biri gelir ve söyler. O zaman … İşte o zaman…

 Hayatta kimin nerde olacağını kimse bilemez.”  O yüzden, “Büyüklenme padişahım, senden büyük Allah var”

Reyhan AYDIN

https://twitter.com/reyhanaydiin